Η φερριτίνη ορού είναι από τις πιο συχνές εξετάσεις  που συνταγογραφούνται από τους ιατρούς στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Παράγεται στο ΔΕΣ με κύριο ερέθισμα για τη σύνθεσή της τον σίδηρο. Ανευρίσκεται κυρίως στον εντερικό βλεννογόνο και στα όργανα που συμμετέχουν στην αιμοποίηση (σπλήνας, ήπαρ, μυελός των οστών)
Η φερριτίνη είναι ένας αξιόπιστος δείκτης των αποθεμάτων σιδήρου στο σώμα μας  με χαμηλές τιμές να παρέχουν απόλυτες ενδείξεις μειωμένων αποθεμάτων. Τα αυξημένα όμως επίπεδα φερριτίνης ωστόσο είναι πολύ λιγότερο αξιόπιστα στο να δηλώνουν συστηματική υπερφόρτωση με σίδηρο. Για παράδειγμα κατά τη διάρκεια φλεγμονωδών καταστάσεων η συγκέντρωσή της στον ορό μπορεί να αυξάνεται κατά 25%.

Συχνότερα  αίτια υπερφερριτιναιμίας χωρίς υπερφόρτωση σιδήρου

1. Αλκοολισμός
2. Ηπατικές νόσοι
3. Μεταβολικό σύνδρομο
4. Χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα (Ρευματοειδής αρθρίτιδα,  Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, Βακτηριακές λοιμώξεις)
5. Θυρεοτοξίκωση
6. Κακοήθειες, κυρίως αιματολογικές
7. Σύνδρομο διέγερσης μακροφάγων

Συχνότερα αίτια υπερφερριτιναιμίας με υπερφόρτωση σιδήρου
 
Α. Πρωτοπαθή

1. Κληρονομική αιμοχρωμάτωση

2. Νόσος του Wilson
Β. Δευτεροπαθή
1. Υπερφόρτωση σιδήρου από μεταγγίσεις
2. Όψιμη δερματική πορφυρία (αυτοσωμικό επικρατές, μπορεί να είναι και επίκτητο, συνήθως σε άνδρες μέσης ηλικίας,  επίπτωση 1/10.000)
3. Μη αποδοτική ερυθροποίηση


Βασικές Διαγνωστικές Εξετάσεις για όλους τους ασθενείς με υπερφερριτιναιμία

Γενική αίματος
ΔΕΚ 
SGOT, SGPT, Αλκ. φωσφατάση, γGT, χολερυθρίνη
Γλυκόζη αίματος
Χοληστερόλη, Τριγλυκερίδια
CRP
CPK
TSH
Απτοσφαιρίνη


Βιβλιογραφία

Melanie D. Beaton,, Paul C. Adams.  Treatment of hyperferritinemia. May-June, Vol. 11(3) 2012: 294-300