Κάνοντας και σεις μια στοιχειώδη έρευνα στο διαδίκτυο αν βάλετε το ερώτημα “δίαιτα θυρεοειδή” στη μηχανή αναζήτησης της Google  θα λάβετε >60000 αποτελέσματα μόνο στα ελληνικά, ενώ αν ψάξετε στα αγγλικά με τον όρο  “thyroid diet” θα λάβετε > 90.000.000 αποτελέσματα!!

Συνεπώς φαίνεται να υπάρχουν πολλές πληροφορίες εκεί έξω στο διαδίκτυο που μπορεί να ακούγονται μέχρι και  συναρπαστικές, ωστόσο τα στοιχεία είναι συνήθως χαμηλής ποιότητας και ως εκ τούτου δεν είναι κατάλληλα για κλινικές συστάσεις.

Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή απαιτεί επαρκή επίπεδα ιωδίου που λαμβάνονται είτε μέσω της διατροφής ή σε συμπληρώματα. Το ανεπαρκές ιώδιο θέτει ένα άτομο σε κίνδυνο ανάπτυξης ή επιδείνωσης του υποθυρεοειδισμού. Συστήνεται λοιπόν στους ενήλικες να λαμβάνουν 150 μg ιωδίου την ημέρα, ενώ σε έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες συνιστώνται υψηλότερες ποσότητες (220 μg / ημέρα και 290 μg / ημέρα, αντίστοιχα). Κοινές διατροφικές πηγές ιωδίου περιλαμβάνουν: ιωδιούχο αλάτι, θαλασσινά (συμπεριλαμβανομένων φυκιών και ψαριών), καθώς και μερικά ψωμιά και δημητριακά. Από την άλλη, η λήψη υπερβολικής ποσότητας ιωδίου μπορεί να προκαλέσει είτε τη διακοπή της λειτουργίας του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός) ή την παραγωγή περίσσειας θυρεοειδικών ορμονών (υπερθυρεοειδισμός). Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι η χρόνια περίσσεια ιωδίου μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, επειδή η ιωδιωμένη θυρεοσφαιρίνη είναι ανοσογόνος. Για αυτούς τους λόγους, η «American Thyroid Association» συνιστά την αποφυγή συμπληρωμάτων διατροφής που περιέχουν> 500 μg ιωδίου ανά ημερήσια δόση.

Παλαιοτέρα κυρίως και όχι στις μέρες μας, δεδομένα είχαν δείξει ότι η συχνή λήψη μεγάλων ποσοτήτων σταυρανθών λαχανικών (το μπρόκολο, το κουνουπίδι, το λάχανο) μπορεί να μειώσει την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (είτε μειώνοντας  την ποσότητα του διαθέσιμου ιωδίου στον θυρεοειδή ή αναστέλλοντας  οποιοδήποτε από τα άλλα απαραίτητα «συστατικά» της κανονικής παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών). Πιο πρόσφατες κλινικές μελέτες όμως επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία ανάγκη να σταματήσουμε εντελώς αυτά τα υγιή τρόφιμα. Η κοινή λογική είναι σημαντική σε αυτό το θέμα. Σας συμβουλεύω μια ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει σταυρανθή λαχανικά σε λογικές ποσότητες. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν λίγα στοιχεία για το τι είναι «λογικό» όσον αφορά την κατανάλωση σταυρανθών λαχανικών και την υγεία του θυρεοειδούς. Το ίδιο ισχύει λίγο ή πολύ και για την σόγια. Το γάλα σόγιας, η σάλτσα σόγιας και άλλα προϊόντα με σόγια περιέχουν ισοφλαβόνες - πολυφαινολικές ενώσεις που ταξινομούνται ως φυτοοιστρογόνα και μπορούν να αναστέλλουν τη δράση της υπεροξειδάσης του θυρεοειδούς, η οποία απαιτείται για τη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών. Αυτά στη θεωρία όμως, διότι οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι αφενός στους ευθυρεοειδικούς ανθρώπους που ζουν σε περιοχές με επάρκεια ιωδίου η κατανάλωση φυσιολογικών ποσοτήτων σόγιας έχει σχεδόν μηδαμινές επιπτώσεις στη λειτουργία του θυρεοειδούς, ενώ ακόμα και σε άτομα με υποθυρεοειδισμό η υψηλή κατανάλωση σόγιας έχει συσχετιστεί με μόνο μικρές αυξήσεις στα επίπεδα της TSH στον ορό, με καμία στατιστικά σημαντική αλλαγή στα επίπεδα των ελεύθερων θυρεοειδικών ορμονών (FT4, FT3). Και εδώ επικαλούμαι την κοινή λογική.