Στην καθημερινή μας ζωή, είναι πιθανό να συναντήσουμε αχαριστία, είτε ως δέκτης είτε ως δωρητής.

Συχνά λέγεται ότι κάποιος πρέπει να είναι ευγνώμων για αυτό που έρχεται στο δρόμο μας, ωστόσο, πολλοί από εμάς συχνά ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες. Συγκεκριμένα, η αχαριστία μπορεί να πάει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Από τη μία πλευρά, ένας παραλήπτης μπορεί να μην εκτιμά τη βοήθεια, μπορεί να έχει τη μορφή κάτι υλικού ή λιγότερο απτού όπως συμβουλές. Η μη έκφραση ευχαριστιών ή ευγνωμοσύνης για πράξεις καλοσύνης αφήνει το άλλο μέρος να αισθάνεται παραμελημένο ή δεδομένο. Από την άλλη, ο δωρητής βοήθειας μπορεί επίσης να συμπεριφέρεται σαν να αναμενόταν ή ακόμη και να του όφειλε βοήθεια. Αυτό το είδος αχαριστίας μπορεί να εκληφθεί ως αλαζονεία και έλλειψη συμπόνιας για εκείνους που δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Ανεξάρτητα από το πού προέρχεται, η αχαριστία μπορεί να προκαλέσει πληγή και ένταση στις σχέσεις. Επιπλέον, δεν είναι ασυνήθιστο να σχηματίζεται αρνητικότητα στις σχέσεις όταν ένα μέρος είναι άδειο από εκτίμηση. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να εξασκηθείτε στην ευγνωμοσύνη, δηλαδή να κάνετε μια προσπάθεια να δείξετε ευγνωμοσύνη. Με καλοσύνη και περίσκεψη, μπορεί κανείς να το βρει από μόνο του να είναι πιο προσεκτικός για τη στάση του απέναντι στους άλλους. Από μικρά πράγματα όπως η εκτίμηση μιας χειρονομίας έως μεγάλα πράγματα όπως το να πεις ευχαριστώ, μπορεί να βοηθήσει πολύ στη συνέχιση μιας σχέσης που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό. Σε γενικές γραμμές, είναι πάντα σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να εκφράζουμε την εκτίμησή μας για τη βοήθεια που λαμβάνουμε. Η ευγνωμοσύνη είναι κάτι που έρχεται φυσικά όταν είμαστε από τη φύση μας ευγενικοί και προσεκτικοί με τους γύρω μας. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί για να καλλιεργήσουμε πιο υγιείς σχέσεις αναγνωρίζοντας και εκφράζοντας την εκτίμησή μας για τη βοήθεια και την καλή θέληση.