Η αντίσταση στην ινσουλίνη (insulin resistance) είναι μια μεταβολική κατάσταση κατά την οποία τα κύτταρα του σώματος δεν ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στην ινσουλίνη,

μια ορμόνη που ρυθμίζει τη γλυκόζη στο αίμα.

Πού εντοπίζεται κυρίως η αντίσταση στην ινσουλίνη;

1. Ήπαρ (ηπατική αντίσταση)

• Το ήπαρ συνεχίζει να παράγει γλυκόζη μέσω γλυκονεογένεσης, ακόμα κι όταν η ινσουλίνη είναι υψηλή (ενώ κανονικά πρέπει να την καταστέλλει)

1. Μυϊκός ιστός

• Οι μύες δεν προσλαμβάνουν γλυκόζη για ενέργεια → μειώνεται η αποθήκευση ως γλυκογόνο

1. Λιπώδης ιστός

• Δεν αναστέλλεται η λιπόλυση → απελευθερώνονται ελεύθερα λιπαρά οξέα (FFA) → επιβαρύνουν περαιτέρω το ήπαρ και αυξάνουν την αντίσταση

 Τι είναι η Ινσουλίνη;

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από τα β-κύτταρα του παγκρέατος (νησίδια του Langerhans) και έχει βασικό ρόλο στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών.

Η κύρια δράση της είναι:

• να επιτρέπει στην γλυκόζη του αίματος να εισέλθει στα κύτταρα για να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια ή να αποθηκευτεί.

⚙️ Πώς λειτουργεί φυσιολογικά η ινσουλίνη:

1. Μετά από γεύμα → αυξάνεται η γλυκόζη αίματος
2. Το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη
3. Η ινσουλίνη προσδένεται σε υποδοχείς στην κυτταρική μεμβράνη (κυρίως ήπαρ, μύες, λιπώδης ιστός)
4. Ενεργοποιούνται ενδοκυτταρικές οδοί (π.χ. IRS → PI3K → Akt)
5. Τα μόρια GLUT4 μετακινούνται στην επιφάνεια των κυττάρων και επιτρέπουν στη γλυκόζη να μπει στο κύτταρο
6. Η γλυκόζη είτε χρησιμοποιείται ως ενέργεια είτε αποθηκεύεται (ως γλυκογόνο ή λίπος)